Asya’da maymun yakalamak için kullanılan bir çeşit tuzak vardır. Bir Hindistan cevizi oyulur ve iple bir ağaca veya yerdeki bir kazığa bağlanır. Hindistan cevizinin altına ince bir yarık açılır ve oradan içine tatlı bir yiyecek konulur. Bu yarık maymunun elini açıkken sokacağı genişliktedir, bir şeyi avucuna alıp elini yumruk yaptığında elini dışarı çıkaramaz.
Maymun, tatlının kokusunu alır, yiyeceği yakalamak için elini içeri sokar ve yiyeceği kavrar, ama yiyecek elindeyken elini dışarı çıkarması imkansızdır. Sıkıca yumruk yapılmış el, bu yarıktan dışarı çıkmaz.
Avcılar geldiğinde, maymun çılgına döner ama kaçamaz. Aslında bu maymunu tutsak eden hiç bir şey yoktur. Onu sadece kendi bağımlılığının gücü tutsak etmiştir.
Yapması gereken tek şey elini açıp yiyeceği bırakmaktır. Ama zihninde aç gözlülüğü o kadar güçlüdür ki bu tuzaktan kurtulan maymun çok nadir görülür.
Bizi tuzağa düşüren ve orada kalmamıza neden olan şey, arzularımız ve zihnimizde onlara bağımlı oluşumuzdur. Tüm yapmamız gereken, elimizi açıp benliğimizi ve bağımlı olduğumuz şeyleri serbest bırakmak, özgürleşmek…
-Sabah namazını kılmamıza engel olan sıkıca tuttuğumuz rahat ve uyku sevdasıdır.
-Oruç tutmamıza engel olan, asla bırakmak istemediğimiz yeme içme sevdasıdır.
-Zekatımıza engel olan, kırkta bir ile zengin olacağımıza ya da kırkta biri verince fakirleşeceğimize bizi inandıran kırkta bir hırsıdır. Halbuki otuz dokuzu hâlâ bizimdir.
İnsan Allah’a kul olunca tam özgürleşir. İç dünyası, düşünce ufku sonsuzlaşır. Ölümün ötesini, ebedi alemi görebilir. Ameline değer kazandırır.
Rabbim bizi nefsimizin ve şeytanın esaretinden korusun. Amin
(Alıntı)
